نمی‌دانم دقت کرده‌اید یا نه، در بعضی کنفرانس‌های خبری داخلی، که لوگوی میکروفونها، نهاد تهیه کننده خبر را معرفی می‌کند، ظواهر نشان می‌دهد گاهی بیش از پنج تیم خبری از صدا و سیما کنفرانسی را پوشش می‌دهند. غالباً واحدها به این شرح‌اند: واحد مرکزی خبر، شبکه خبر، العالم، پرس تی وی، باشگاه خبرنگاران جوان و البته گاهی اضافه کنید میکروفون جام جم را.
هر میکروفون، گویای تیم مفصلی است که پشت صحنه در حال تدارک و تهیه خبر هستند؛ شامل فیلمبردار و دستیارش (حداقل یک دوربین، اگر بیشتر نباشد)، صدابردار، سردبیر و تهیه کننده، راننده . مسئول فنی و گوینده. البته وابسته به نوع کنفرانس یا خبری که تولید می‌شود این تیم کاهش و افزایش دارد؛ اما حداقلش چهار نفر است.
نکته مهم این است که همه اینها برای یک رسانه که خروجی‌های مختلف خبری دارد، خبر تهیه می‌کنند. اما تعدد تیم تهیه خبر برای یک بنگاه خبری، به هیچ وجه توجیه خوبی ندارد. مخصوصا در روزگاری که گاهی چند خبرگزاری معروف برای کاهش هزینه‌های تولید خبر، با یک خبرنگار مشترک کار می‌کنند!
در هر صورت، حقوق هر یک از نفرات و نیز تجهیزات بسیار گران‌قیمت تیم خبری صدا و سیما، سر به فلک می‌کشد. آیا اگر صدا و سیما خصوصی بود یا مجبور بود از راه پرداخت هزینه توسط بینندگان اداره شود، این ولخرجی‌ها صورت می‌گرفت؟! آن هم در روزگاری که کاهش درآمدهای دولت، صدای همه را در آورده است!
با تدبیر در حوزه تولید خبر در صدا وسیما، به راحتی هزینه‌های تولید خبر، به نصف قابل کاهش است؛ اما چه کنیم که وقتی پای صحبت مال شخصی در کار باشد، ریالی هزینه و حسابرسی می‌کنیم، ولی وقت مصرف بیت المال است، دستمان در هزینه‌هایمیلیونی و میلیاردی نمی‌لرزد! البته این موضوع اختصاص به صدا و سیما ندارد؛ نمونه‌های فراوانی از ادارات مختلف می‌توان شمرد!
